دست های مدیون ...

*خودت مقصری❗*
*من نبودم دستم بود، تقصیر آستینم بود!* 

بچه که بودیم این شعرو می‌خوندیم، الان بهش عمل می‌کنیم! 

هر مشکلی که پیش میاد می‌اندازیم *⇦* گردن بقیه!❗

یا می‌اندازیم گردن پدر و مادر،

یا خواهر و برادر،

یا همسایه و همکار،

یا دست آخر می‌اندازیم گردن *خــــــــــدا!!!* 

در حالی که بیشتر وقت‌ها خودمون مقصریم و الکی خودمونو تبرئه می‌کنیم.

از این به بعد بد نیست قبل از این که خدا رو مقصر بدونیم این آیه را بخونیم:

*لَها ما کَسَبَتْ وَ عَلَیْها مَا اکْتَسَبَتْ*

*(انسان) هر کار (نیکی) را انجام دهد، برای خود انجام داده*
 

*و هر کار (بدی) کند، به زیان خود کرده است*
(بخشی از آیه 286 بقره)

 تفاوت گناه و تقوا

«إِنَّ الْخَطَايَا خَيْلٌ شُمُسٌ حُمِلَ عَلَيْهَا أَهْلُهَا وَ خُلِعَتْ لُجُمُهَا فَتَقَحَّمَتْ بِهِمْ فِي النَّارِ أَلَا وَ إِنَّ التَّقْوَى مَطَايَا ذُلُلٌ حُمِلَ عَلَيْهَا أَهْلُهَا وَ أُعْطُوا أَزِمَّتَهَا فَأَوْرَدَتْهُمُ الْجَنَّة»
 *آگاه باشید همانا گناهان چون مرکبهای بدرفتارند، که سواران خود (گناهکاران) را عنان رهاشده در آتش دوزخ می اندازند، اما تقوا، چونان مرکبهای فرمانبرداری هستند که سواران خود را، عنان بر دست، وارد بهشت جاویدان می کنند.*

بخشی از خطبه16نهج البلاغه

 *امام خامنه ای(مدظله)*

 *چندی پیش، من راجع به اذان سفارش کردم*

و البته گفتم که 

*صـبـحها با بـلنـدگو در همه‌جا ~اذان نگویند،~*

 *تا مردم از خواب بیدار نشوند.*

مثل این‌که بعضی از مؤمنین،

 *این قسمت دومش را*

 *بیشتر از قسمت اول گوش کردند!*

آنچه که مقصود ما بود، این بود که

 *در سحرها، هر جایی یک بلندگو صدا نکند؛* 

 _ولی معنایش این نبود که به هنگام سحر،_

 *صدای اذان در شهری مثل تهران به گوش نرسد!*

نه، در جایی مثل تهران، 

 *اقلاً در چند مسجد از مساجد مهم،*

 *خوب است که با بلندگو اذان پخش بشود؛*
      *حتّی اذان صبح*

در شهرهای کوچک هم به فراخور وسعت آن شهر،

 *میبایست اذان صبح در چندجا پخش بشود.*

 *اما در ظهر و شب اذان بگویند؛*

 *هم اذان بلندگو، هم جلوی مساجد،*

 *هم داخل مساجد و هم در خیابانها،*

 *تا مردم به اذان گفتن عادت کنند.*
۱۳۶۹/۱۱/۱۹

 *امام زمان (عج)*

تقصير ماست غيبت طولانی شما

بغضِ گلو گرفته ی پنهانی شما 
 *بر شوره زار معصيتم گريه می كنی*

 *جانم فدای ديده ی بارانی شما* 
پرونده ام برای شما دردسر شده

وضع بدم دليل پريشانی شما
 *اي وای من! كه قلب شما را شكسته ام*

 *آقا چه شد تبسم رحمانی شما؟*
اي يوسف مدينه مرا هم حلال كن

«عفو و گذشت» سُنت كنعانی شما
 *آيا حقيقت است كه اصلا شبيه نيست*

 *رفتار ما به رسم مسلمانی شما؟*
ايران ما اگر چه بسی شاه ديده است

چشم اميد بسته به سلطانی شما
 *صدها هزار نوح و سليمان نشسته اند*

 *در انتظار منسب دربانی شما*
عشاق شهر يكسره تعريف مي كنند

از لحن و صوت مکیِ قرآنی شما
*نشنيده، ياد روضه ی گودال كرده ام*

 *دل می برد تلاوت روحانی شما*
اين اشک روضه حال مرا خوب كرده است

ردخور نداشت نسخه ی درمانی شما 
 *یا فارس الحجاز برایم دعا کنید*

 *درمانده است شاعر ايرانی شما*

وحید قاسمی،وحید جلیلوند

مشورت

همه شدن منبع اطلاعات! هر کس واسه خودش تصمیم می‌گیره، مشورت قدیمی شده…

 طرف زن می‌گیره، به دو ماه نمی‌کشه طلاق می‌ده، شوهر می‌کنه، یه ماه نمی‌شه طلاق می‌گیره، ماشین می‌خره، هنوز صد کیلومتر راه نرفته، دلشو می‌زنه! دوست پیدا می‌کنه، آخر هفته ولش می‌کنه..‼

  اینترنت شده مرکز مشاوره‌اش، آدم‌های مجازی بهش اطلاعات میدن، اونم قبول می‌کنه. آدم‌های حقیقی رو قبول نداره، اونایی که چند تا پیرهن بیشتر پاره کردنو قبول نداره. با تجربه‌ها رو قبول نداره. پس لااقل حرف خدا به پیغمبرشو که باید قبول داشته باشه:

وَ شاوِرْهُمْ فِی‌الاَْمْرِ

در کارها با آن‌ها مشورت کن
(بخشی از آیه 159 آل‌عمران)