دست های مدیون ...

مسخره می‌کنی؟

حتما برای شما هم پیش اومده که یهو کسی چیزی بگه که دود از کله شما بلند بشه.

طرف یه چیزی می‌گه که باورکردنی نیست و آدم فکر می‌کنه داره مسخره‌اش می‌کنه. اما همیشه این طوری نیست. 

باور کردن خیلی از چیزها اولش سخته ولی بعد آدم می‌بینه واقعیت داره.

میشه برای این که متوجه بشیم طرف مقابل راست می‌گه یا نه

*از قول قــــــــــرآن ازش بپرسم:*

*أَ تَتَّخِذُنا هُزُوا*ً 

*ما را مسخره می‌کنی؟* 

*(بخشی از آیه 67 بقره)*

*امام خامنه ای(مدظله)*

گاهی *دل*از غم مالامال میشود 

 از این قبیل قضایا در زندگی انسان هست؛

  *چه زندگی فردی، چه زندگی اجتماعی*

 امّا *عزم و اراده باید راسخ بماند،*

گام باید محکم برداشته بشود؛

_غمهایی هست که کوه‌ها را میشکند،_

[ولی‌] *انسانِ مؤمن را نمیتواند بشکند؛*

*راه را باید ادامه داد.* 

۱۳۹۴/۱۲/۰۵

لحظاتی با شهدا 

بسم رب شهدا و صدیقین

 اَلسَّلاَمُ عَلَیکِ یا فاطَمِةَ الْزَهرا

خاطرات تفحص

 زیارت عاشورا……

وسط میدان مین بودیم.اینجا را بارها گشته بودیم، اما امروز حس دیگری داشتم. گفتم:"بچه ها امروز بیشتر دقت کنید. مثل اینکه قراره خبری بشه” یکی از بچه ها به شوخی گفت:الله اکبر! لشکر ما هم می خواد شهید بده، هرکس شهید شد، شفاعت یادش نره. هم شوخی بود و هم باعث رفع خستگی و خنده ی بچه ها شد.

بعدازچند ساعت، یکی از بچه ها من راصدا کرد. به طرفش رفتم. تکه های لباسی از زیر خاک بیرون بود. شروع به کندن زمین کردیم. پیکر شهید را از دل خاک در آوردیم. واقعا غم انگیز است وقتی به شهیدی برسی که مدرک هویتی ندارد. یک پای شهید هم نبود. به دنبال پلاک و پای شهید در میدان مین شروع به جستجو کردیم؛ اما هیچ اثری پیدا نکردیم. 

نذر کردیم هرجا پلاک پیدا شد، یک زیارت عاشورا بخوانیم. یکی از بچه ها گفت:یکی هم برای پیدا شدن پایش بخوانیم. یکی از بچه ها به شوخی گفت: “شانس آوردیم که یک پا و یک پلاکش نیست، وگرنه دو سه روز باید اینجا می ماندیم و مفاتیح را دوره میکردیم.آن وقت از کاربقیه شهدا می موندیم. 

چند دقیقه بعد پای شهید پیدا شد. توی پوتین بود و از مچ قطع شده بود. من همانجا نشستم و زیارت عاشورا را شروع کردم.تا غروب، هرچه گشتیم پلاک پیدا نشد.به مقر برگشتیم . همان کسی که خیلی شوخی می کرد. آمد داخل چادر و گفت:زیارت عاشورای دوم راهم بخوان. هویت شهید روی زبانه ی پوتین کاملا نوشته شده بود.همانجا خواندم السلام علیک یا ابا عبدالله…

راوی :مادر شهید 

عنایات آقا امام حسین (علیه السلام)؛

با زحمت مرا پیش یک دکتر بردند دکتر گفت بچه ات تلف شده مقداری دارو داد و گفت باید بچه سقط شود

ناراحت و دلشکسته شدم پیش خودم گفتم این همه راه اومدی تا اینجا که امام حسین رو زیارت کنی اگه بچه رو هم از دست بدی مردن و موندنم چه اهمیتی داره 

با اصرار به علی اکبر گفتم میخواهم برم حرم ،تا نیمه های شب آنجا بودیم با دلی شکسته صدا زدم

 و از او شفاعت خداستم به آقا گفتم من شفامو از شما میخوام به دکتر هم کاری ندارم من به شوق زیارت شما رنج این راه رو به جون خریدم و حالا توقع یه گوشه چشم دارم 

رفتیم خونه سبک شده بودم خسته خوابم برد در خواب خانم عربی رو دیدم با لباس عربی در حال زیارت بود آن خانم به طرفم آمد و بچه را بمن سپرد و گفت بزار لای چادرت و به هیچ کس نده و برو همین کار رو کردم همان موقع از خواب پریدم  

خواب را برای مادر علی اکبر تعریف کردم بهم گفت این یه نشونست و بچه سالمه که درست هم بود دکتر با معاینه و با تعجب گفت که بچه من سالمه و هیچ مشکلی نداره 

علی اکبر در جواب دکتر گفت ما رفتیم پیش دکتر اصلی

این عنایات امام حسین (علیه السلام) هست 

وقتی بدنیا آمد بخاطر خوابی که دیده بودم اسمش رو گذاشتم محمد ابراهیم 

 ﷽

حسیـن جـان

شب جمعہ اسٺ و شدم عازم ایڹ دریا مڹ

ڪشش از جانب تو سینہ زدن ها با مڹ

مادرٺ آمده در ڪرب وبلا پس امشب

مڪش از دسٺ دل غم زدهٔ ما دامڹ

صلی الله علیک یا ابا عبدلله الحسین (علیه السلام

)

فقیرانه ترین وخالصانه ترین موکب پذیرایی از زائران اربعین …