دست های مدیون ...

 روح الله (دانشجو) :
مهمترین اثر حرز برای من نجات از غرق شدن در دریا بود.
سال ۹۱ ایام تعطیلی با رفقا رفتیم شمال. تصمیم گرفتیم در یک محل خلوت تنی به آب بزنیم. لباس ها وکفش ها و حتی انگشتر عقیق را در آوردم. من چون قدم بلند بود به خودم جرات دادم بیشتر از دوستانم جلو بروم تا عمق بیشتری را تجربه کنم ناگهان زیر پایم خالی شد و شروع کردم به دست و پا زدن؛ نه نجات غریقی بود که نجاتم دهد و نه وسیله ای که کمکم کند.

 بچه ها هول کرده بودند و رنگ از رخسارشان پریده بود در همین حین به طور کاملا معجزه آسایی موجی مرا به سمت عقب راند و دستم به یک بلوکه رسید وضعیت من و دوستانم دیدنی بود فقط خدا را شکر کردیم.

 از آب که بیرون آمدم چون به #حرز اعتقاد داشتم با خودم گفتم “تو که حرز همراهت نبود چه چیز باعث این اتفاق شد” ناگهان به بازوی سمت راستم نگاه کردم ، دیدم فراموش کرده بودم حرزامام جواد را از دستم در بیاورم اینجا بود که حس کردم این حرز چه نعمت و موهبتی است.