دست های مدیون ...

یک آقایی می‌گفت: من خانه‌ای ساخته بودم، خیلی مجهز و با دقت ساختم. معماری و نقشه و همه چیز کامل بود. مرحوم آیت الله شیخ عباس تهرانی(ره) را مهمانی دعوت کردم و گفتم: آقا ببین خانه ما خوب است و هیچ نقصی در آن نیست؟ خانه را خوب گشت، گفت: یک عیب بزرگی دارد. گفتم: دیگر نمی‌توانی روی این خانه ایراد بگیری! همه چیز رعایت شده است. فرمود: فقط اشکالش این است که دل کندن از این خانه سخت است. اگر دل کندن تو سخت نیست، عیب ندارد. اما اگر روزی بگویند: برو، رفتن تو سخت باشد، این عیب بزرگ زندگی دنیاست. جن و انس و پرنده، لشگر سلیمان بودند. آن روزی که گفتند: برو، آماده رفت. این خیلی مهم است که ببینیم تعلقات ما در دنیا به چه چیزی هست.

حجت الاسلام حسینی قمی