دست های مدیون ...

‍ ‍   ‌ بـِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن

سلام بر ابراهیم
قسمت اول 
ابراهيم در اول ارديبهشت سال ۱۳۳۶ در محله شهيدآيت الله سعيدي حوالي ميدان خراسان ديده به هستي گشود. 
او چهارمين فرزند خانواده بشمار ميرفت. با اين حال پدرش، مشهدي محمد حسين، به اوعلاقه خاصي داشت.

او نيز منزلت پدر خويش را به درستي شناخته بود. پدري که با شغل بقالي توانسته بود فرزندانش را به بهترين نحو تربيت نمايد.
ابراهيم نوجوان بودکه طعم تلخ يتيمي را چشيد. از آنجا بود که همچون مردان بزرگ، زندگي را به پيش برد.
دوران دبستان را به مدرسه طالقاني رفت و دبيرستان را نيز در مدارس ابوريحان و کريم خان زند.

سال ۱۳۵۵ توانست به دريافت ديپلم ادبي نائل شود. 
از همان سالهاي پاياني دبيرستان مطالعات غير درسي را نيز شروع كرد.

حضور در هيئت جوانان وحدت اسلامی و همراهي و شاگردي استادي نظير علامه محمد تقي جعفري بسيار در رشد شخصيتي ابراهيم موثر بود. 
در دوران پيروزي انقلاب شجاعت هاي بسياري از خود نشان داد.
او همزمان با تحصيل علم به کار در بازار تهران مشغول بود. 

پس از انقلاب در سازمان تربيت بدني و بعد از آن به آموزش و پرورش منتقل شد.
 ادامه دارد…