شهید باشیم نه شهید
درد دارد دویدن(!) و نرسیدن…
که دویدن ما درجا زدن است…
.
به قول شهید آوینی تنها کسانی مردانه می‌میرند که مردانه زیسته باشند…
.
شهادت را نخواستیم و به خیال خودمان عاشق شهادتیم…
بسنده کردیم فقط به عکس چسبانده شده ی دیوار اتاق!
عکس و دلنوشته شهدایی که فقط پست اینستاگرام شد!
کانال تلگرامی که پر شد از صوت و روایت شهدا!
و تصویر زمینه ی گوشی هایمان که سنگینی نگاه شهید را درک نکردیم…
.
شهادت تنها برای شهیدان است…
که آسمان و خاک این عالم شهادت می دهند به برای خدا شدن شهیدان…
.
نخواستیم شهادت را؛
اگر می خواستیم هر مکان و زمان که باشیم شهادت ما را در بر خواهد گرفت…
.
به یاد صحبت های حاج حسین یکتا در ظهر عاشورا ی فکه:
اگر شهادت را می خواستیم!
.
در شیراز هیئت رهپویان وصال هم باشی به شهادت میری…
در شمال تهران هم باشی،شهید صیاد شیرازی میری…
.
در وسط بازار هم باشی،شهید لاجوردی میری…
وسط این رمل های فکه بعد از جنگ هم باشی،سید شهیدان اهل قلم میری…
.
مصطفی احمدی روشن هم بشی،در کوچه پس کوچه های تهران به شهادت میری…
.
شهادت را بخواهیم…
اگر خادم الشهدا باشیم…
شبیه شان می شویم…
نه به حرف ، در عمل…
شهیدانه زندگی کنیم که شهید می شویم…
.
و حالا باید گفت:
زیر چرخ اتوبوس زائران شهدا در پارکینگ طلاییه ، هم باشی!
شهید حجت الله رحیمی میری…
.
خادمه الشهدا در فضای مجازی،در حله عراق هم باشی؛
بعد زیارت اربعین…
شهیده توران اسکندری میری…