قرض و وام قرض الحسنه
نهج البلاغه
قرض دادن و قرض گرفتن!
امام على عليه السلام :
*وَ اغْتَنِمْ مَنِ اسْتَقْرَضَكَ فى حالِ غِناكَ لِيَجْعَلَ قَضاءَهُ لَكَ فى يَوْمِ عُسْرَتِكَ؛*
✨غنيمت بدان كسى را كه در زمان توانگريت از تو قرض بخواهد تا در روز تنگدستى ات (قيامت) بپردازد.✨
*✍�نامه 31*
*یکی از اموری که اسلام بدان تأکید بسیاری نموده، موضوع قرض دادن به نیازمندان است تا جایی که در روایات ما آن را از صدقه برتر دانستند.*
امّا باید توجه داشت در برخی از موارد ما به وظایف مان و آداب و شرایطی که وجود دارد عمل نمی کنیم
و از این جهت زیان هایی بر ما وارد می شود، ولی آگاهانه و یا ناآگاهانه گناه آن را بر گردن دیگران می گذاریم.
✍برای *قرض الحسنه*، این سنت پسندیده، *شرایطی* بیان شده است که در *طولانی ترین آیه از قرآن* بدان اشاره شده است:
اى کسانى که ایمان آوردهاید! هنگامى که بدهى مدّتدارى (به خاطر وام یا داد و ستد) به یک دیگر پیدا می کنید، آن را بنویسید! … *✍�بقره، 282*
در آموزه های دینی ما قرض دادن به برادران مؤمن، آداب و شرایطی دارد که برخی از آنها چنین است.
*1.* قرض همراه با اخلاص باشد. ✨
*2.*با دل خوش و رضایت کامل باشد.✨
*3.* قرض از مال حلال باشد✨
*4.* قرض مکتوب شود✨
*5.*کسى که به مؤمنى قرض داد، منتظر بماند تا پرداخت قرض براى او امکانپذیر شود؛
يعنى اگر طلبکار مىداند بدهکار توانایى ندارد، جایز نیست او را تحت فشار قرار دهد.✨
*پاداش قرض دادن:*
پيامبر صلی الله و علیه و آله و سلم :
*اَلصَّدَقَةُ بِعَشرَةٍ وَ القَرضُ بِثَمانِيَةَ عَشرَ وَ صِلَةُ الاِخوانِ بِعِشرينَ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ بِاَربَعَةٍ وَ عِشرينَ؛*
*صدقه دادن*، ده حسنه، قرض دادن، هجده حسنه، رابطه با برادران [دينى]، بيست حسنه و صله رحم، بيست و چهار حسنه دارد.
كافى ج4، ص10
پيامبر صلی الله و علیه و آله و سلم :
*مَنِ احْتاجَ إِلَيْهِ أَخوهُ الْمُسْلِمُ فى قَرْضٍ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَيْهِ فَلَمْ يَفْعَلْ حَرَّمَ اللّه عَلَيْهِ ريحَ الْجَنَّةِ؛*
کسى كه برادر مسلمانش در قرضى به او نياز پيدا كند و او بتواند قرض بدهد و چنين نكند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام مى كند.
امالى (صدوق) ص 430 - من لا یحضر الفقیه ج4 ، ص15
البته در آموزه هاى دينى قرض گرفتن بدون حاجت امر پسنديده اى نيست
و علت آن نيز در روايات ذكر شده است:
پيامبر صلی الله و علیه و آله و سلم :
*أَقِلَّ مِنَ الدَّيْنِ تَعِشْ* حُرّا؛
*قرض* كمتر گير تا آزاد باشى.
نهج الفصاحه ص235، ح 432
امام على عليه السلام :
*اِيّاكُمْ وَ الدَّيْنَ فَاِنَّهُ مَذَلَّةٌ بِالنَّهارِ، وَ مَهَمَّةٌ بِاللَّيلِ وَ قَضاءٌ فِى الدُّنْيا وَ قَضاءٌ فِى الآْخِرَةِ؛*
*زير بار بدهى نرويد* زيرا بدهكارى خوارى روز و اندوه شب است و در دنيا و آخرت باز پرداختى دارد.
كافى ج 5، ص 11
امام على عليه السلام :
*كَثْرَةُ الدَّيْنِ تُصَيِّرُ الصّادِقَ كاذِبا وَ المُنْجِزَ مُخْلِفا؛*
*بدهى بسيار،* راستگو را دروغگو و خوش قول را بدقول مى گرداند.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص362 ، ح8214
امام على عليه السلام :
*اَلدَّيْنُ رِقٌّ فَلا تَبْذُلْ رِقَّكَ لِمَنْ لا يَعْرِفُ حَقَّكَ؛*
*بدهى* (نوعى) *بندگى* است، پس زمام اختيار خود را به كسى كه حق تو را نمى شناسد مسپار (كنايه از اين است كه از هر كس قرض نگير).
شرح نهج البلاغه (ابن ابى الحديد)ج20،ص306،ح503