دست های مدیون ...

چه کسی عروسک طلبه‌ها را ساخته است؟

سیده زهرا موسویان مادری است که این روزها با ساختن عروسک های بافتنی تلاش می کند با کارهایش از دغدغه های فرهنگی اش بگوید و با زبان عروسک ها با بچه ها حرف بزند. شعارسال: بخش بزرگی از بچگی همه ما را عروسک هایمان رقم زدند. بچه ها برای عروسک ها مادری می کنند، خودشان بزرگ می شوند و توی دنیای کودکی هایشان عروسک هایشان را هم بزرگ می کنند. سیده زهرا موسویان یک مادر است از آن مادرهایی که این روزها دلش خواسته در بچگی کردن و مادری کردن بچه ها سهم داشت باشد و به کودکانگی هایشان رنگ و رویی تازه ببخشد. حال و هوایی که شاید تا بیش از این کمتر می شد آن را بین عروسک ها و اسباب بازی های بچه ها پیدا کرد. او کار عجیب و غریبی هم نمی کند فقط کامواهای رنگی اش را برداشته و با میله های بافتنی اش برای بچه ها رویاهای رنگی رنگی می بافد و برایشان عروسک می سازد. عروسک های بافتنی ای که برخلاف نمونه های بچگی ما کمی متفاوت تر و مهربان تر به نظر می رسند. خانم موسویان می گوید در این ایام عروسک سازی برای او شاید شبیه چیزی است که لا به لای دانه ها بافتنی اش بشود دغدغه های فرهنگی خودش را هم جا بدهد و با زبان عروسک ها از آن برای دیگران بگوید. * هیج وقت بافتنی را دوست نداشتم بافتنی بافتن تقریبا جزو اتفاق هایی است که همه دخترهای ایرانی نه از سر علاقه که در عمرشان به واسطه درس حرفه و فن راهنمایی میل به دست گرفتن و دانه انداختن هایش را تجربه کرده اند. تجربه ای که بعد ها می تواند جزو تفریح های لذت بخش دنیای دخترانه به حساب بیاد. حالا این تفریح لذت بخش گاهی اوقات ماحصلش می شود یک شال گردن زمستانی و گاهی دیگر یه کلاه بافتنی. اما ماجرای سیده زهرا موسویان با عالم بافتنی کمی متفاوت تر به نظر می رسد. او بر خلاف تصور اصلا به هنر بافتنی علاقه نداشته و جزو آن دسته از آدم هایی نبوده که تفریح پاییز هر سالش بافتنی بافتن برای روزهای زمستان باشد.«اتفاقا من اصلا به بافتنی علاقه ای نداشتم ولی از همان اول عروسک سازی را خیلی دوست داشتم تا اینکه چند وقت پیش در تلگرام با گروهی آشنا شدم که در آن آموزش عروسک بافتنی می دادند. از طریق تلگرام دو ماه آموزش دیدم و عروسک بافتنی را یاد گرفتم و از آنجایی که از آن دست افرادی نیستم که در یک چارچوب خاص کار کنم خودم در مدل بافتن عروسک ها تغییر ایجاد کردم و به چیزی رسیدم که در حال حاضر می بینید.»

* هدیه حضرت زینب(س) به بچه های شهدا حکایت ساختن عروسک ها به همین جا ختم نمی شود. بعد از ساختن عروسک پری دریایی و بافتن آن ها به یاد آرمیتا یکی دیگر از اتفاقاتی که به بافتنی های خانم موسویان رنگ و بویی دیگر می داده ، بافتن عروسک برای دختران شهدای مدافع حرم بوده است. عروسک هایی که طبق گفته خانم موسویان از همان اول قرار بود هدیه ای از طرف حضرت زینب(س) برای بچه ها باشد.« یکی از کارهایی که من انجام دادم این بود که به نیت یکی از بچه های شهدای مدافع حرم شروع کردم به عروسک بافتن تا آن را هدیه کنم. بعد از آن هم خواستم که بگویند این عروسک هدیه حضرت زینب(س) است برای بچه ها.» عروسک های خاصی که بعدا به یاد اسم یکی از دختران شهدای مدافع حرم اسمش را«بشری» گذاشتند. به شکلی که خانم موسویان می گوید هرکس از این عروسک سفارش بخواهد آن را با اسم بشری صدا می زند.

* عروسک هایی با چادر و روسری آموزش حجاب به دختر بچه ها همیشه جزو دغدغه های اصلی سیده زهرا موسویان بوده است چیزی که نهایتا می شود رد و نشانه های آن را در عروسک ها وکارهای او پیدا کرد. عروسک های مجبه ای که بر خلاف نمونه های قبلی ای که ما از آنها سراغ داریم یک تفاوت بزرگ دارد.«من برای عروسک ها هم روسری درست می کنم و هم مو تا بچه ها وقتی این را می ببیند متوجه بشوند که با وجود داشتن مو و قشنگی باز باید آن را بپوشانند. اسم یکی از عروسک هایی که درست می کنم غنچه است؛ عروسکی که برای دخترم درست کردم. فکر می کنم دخترها باید از همان خردسالی با حجاب آشنا و به آن علاقه مند شوند. مثلا با ذوق و سلیقه خودشان برایشان روسری و مقنعه خرید و حتی برای عروسک مورد علاقه شان هم روسری تهیه کرد. من حتی وقتی غنچه را برای دخترم درست به دخترم گفتم غنچه وقتی بزرگتر شد باید دست ها و پاهایش را هم بپوشاند.»

* پهلوان پوریا به جای بن تن خانم موسویان در کنار همه کارهایی که می سازند عروسک مشاغل مختلف را هم درست می کنند تا جایی که یکی از عروسک هایی که مدام دست به دست شد عروسک یک روحانی بود.«یکی از دوستانم که همسرش روحانی بود از من خواست که یک عروسک برای او بسازم و ساختم موقع ساختن هم به خاطر حساسیت هایی که درباره لباس روحانیت وجود دارد نگران بودم ولی بعد از اینکه کار تمام شد خدا را شکر بیشتر افراد خوششان آمد از آن استقبال کردند.» جالب اینجاست که خانم موسویان در کنار ساخت عروسک هایی که برای دختر بچه ها ساخته است به فکر پسر بچه ها هم بوده او یکی از بهترین عروسک هایی که تا به حال ساخته را عروسک«پهلوان پوریا» می داند کاری که آن را برای پسر خودش درست کرده است.« بیشتر کارتن هایی که الان برای بچه ها درست می شود شخصیت هایی مثل بن تن و مردی عنکبوتی است کارتن هایی که من خودم شخصا به بچه هایم اجازه نمی دهم آنها را تماشا کنند. برای همین یکی از کارتن هایی که پسرم خیلی آن را دوست داشت شخصیت پهلوان پوریا بود که آن را برای پسرم ساختم و خودم فکر می کنم یکی از کارهایی است که خیلی دوستش دارم.  برگرفته از خبرگزاری مهر

یک آقایی می‌گفت: من خانه‌ای ساخته بودم، خیلی مجهز و با دقت ساختم. معماری و نقشه و همه چیز کامل بود. مرحوم آیت الله شیخ عباس تهرانی(ره) را مهمانی دعوت کردم و گفتم: آقا ببین خانه ما خوب است و هیچ نقصی در آن نیست؟ خانه را خوب گشت، گفت: یک عیب بزرگی دارد. گفتم: دیگر نمی‌توانی روی این خانه ایراد بگیری! همه چیز رعایت شده است. فرمود: فقط اشکالش این است که دل کندن از این خانه سخت است. اگر دل کندن تو سخت نیست، عیب ندارد. اما اگر روزی بگویند: برو، رفتن تو سخت باشد، این عیب بزرگ زندگی دنیاست. جن و انس و پرنده، لشگر سلیمان بودند. آن روزی که گفتند: برو، آماده رفت. این خیلی مهم است که ببینیم تعلقات ما در دنیا به چه چیزی هست.

حجت الاسلام حسینی قمی

هیچ چیزی را بی جواب نگذار 
جواب سلام را باسلام بده

جواب تشکر را با تواضع

جواب کینه را با گذشت

جواب بی مهری را با محبت

جواب دروغ را با راستی

جواب دشمنی را با دوستی

جواب خشم را به صبوری

جواب سرد را به گرمی

جواب نامردی را با مردانگی

جواب پشت کار را با تشویق

جواب بی ادب را با سکوت

جواب نگاه مهربان را با لبخند

جواب لبخند را با خنده

جواب دل مرده را با امید

جواب منتظر را با نوید

جواب گناه را با بخشش

هیچ وقت هیچ چیز و هیچ کس را بی جواب نگذار، مطمئن باش هر جوابی بدهی

یک روزی، یک جوری، یک جایی به تو باز گردد…

 *مــثــــل خـــاک!* 
  در فصل بهار یک سنگ پیدا نمی‌کنی که سبز شده باشد، چرا؟ *چون سنگ خودش را گرفته است*. 
 اما خاک را ببین چه گل‌های رنگارنگی که از دل آن بر می‌دمد، چرا؟ *چون خودش را نگرفته است.*
«در بهاران کی شود سر سبز رنگ 

خاک شو تا گل برویی رنگ رنگ 

 سال‌ها تو سنگ بودی دلخراش 

 آزمون را یک زمانی *خاک* باش»

تو سال‌ها خود را گرفتی و به جایی نرسیدی. حالا یک مدتی بیا و *خاکی باش، افتاده باش،*
 وگرنه، اگر خودت را بگیری هیچ نسیمی و هیچ بهاری نمی‌تواند تو را سبز و شکوفا کند؛ *نه خدا، نه پیامبران او، و نه اولیای حق، و نهکتاب‌های آسمانی.*

 این است که اهل جهنم در قیامت می‌نالند که: 
*ای کاش ما خاک بودیم!*

 *یعنی ای کاش انسان‌های خاکی و افتاده‌ای بودیم.*

 *ای کاش ما هم تواضع پیشه می‌کردیم.*

 *امام خامنه ای(مدظله)*

 *صدا و سیما و روزنامه‌ها*
 نباید همواره برای *جــوان*
الگوی یک *جوان اشرافىِ بی‌دردِ*
تن‌ به ‌راحت ‌داده عیّاش را مطرح کنند.
بعضی از مطبوعات
 *نباید در فلسفه‌بافیهای خود*
طوری حرف بزنند که جوان خیال کند
 همه هدف انسان این است که 
از هر راهی شد، یک مشت پول به دست آورد.
اگر توانست *یک گواهی علمی برای خودش فراهم کند،*
 *وسیله‌ای برای پول در آوردن در دستش هست؛*
 اگر نشد، هر راه دیگری که شد؛
 *ولو قاچاق، ولو تن دادن به ذلّت و خفت و اهانت،*
?*ولو با دستبرد زدن به این و آن!*
نباید پول را عمده کرد.

۱۳۸۰/۰۲/۱۲